top of page
Պոեզիա
Վաղ առավոտը ուշ գիշերից բաժանող միջակայքը,
որ բարակ, աղոտ ու աննշմար գիծ է՝ շաղված ծեր մարդու շերտավոր աչքերում,
ու ագռավներն՝ իրենց չարագուշակ նոտաներով.
ես վստահ էի, որ բարի է լույսը,
բայց կասկածներ ունեի, որ գիշերը չարաշահել եմ նրա բարությունը
ու բամբասել արևի մասին՝ առանց հասկանալու.
ինձ լույս պետք չէ՝ բղավել եմ ու սարդերը վկա,
ականջներիս խշշոցն այդ պահից դադարել է:
Բանաստեղծություններս, մեկ-մեկ էլ՝ թարգմանություններ
Բաժանորդագրվել
Միացիր Հանգույցին և ստացիր նոր գրառումները մեյլիդ
bottom of page