ՀԱՆԳՈւՅՑ

Ծովի մեջ՝ մեռած մարդիկ ու քո մարմինը հասկանում է կղզուս բնակիչների լեզուն ու նրանց հետ խարույկի մոտ երգեր է հյուսում...

Վաղ առավոտը ուշ գիշերից բաժանող միջակայքը, որ բարակ, աղոտ ու աննշմար գիծ է՝ շաղված ծեր մարդու շերտավոր աչքերում ու ագռավներն՝ իրենց...

Ամեն ինչ աննկարագրելիորեն մոգական էր թվում մանկությանս տարիներին, ամեն ինչ շատ մեծ էր ու լի առեղծվածներով: Մեր տանը, համոզված էի...

Երկնքի գույնն այսօր անհասկանալի մուգ է: Վազում եմ նեղ ու դատարկ փողոցով: Պատահական ընկնում եմ ջրափոսն ու խեղդվում:

Ինքը միակն է, ում առաջ պատրաստ եմ արձակել ամենավերջին կոճակս էլ Իրեն կվստահեմ նույնիսկ ծակ գուլպաներիս մասին պատմությունը...