ՀԱՆԳՈւՅՑ

Ինձ հետ խոսիր. անտառի կոները ոտքերիդ տակ են, լռությունը, արտաքսումն ու պարերը՝ կրակի շուրջ քոնն են:

Արդեն սովորել եմ կյանքս բաժանել հինգ ժամերի միջև, որ այդ ժամերի միջակայքում ընկած տարածությունը գոնե ինձ բաժին հասնի մարդավարի ապրելու համար

Ա.ն ասում էր. - Եթե ինձ եք հարցնում՝ էդ տղան է մեղավոր: Իր շուն-ընկերները կապ չունեն: Պատկերացրեք՝ ես վեր կենամ ու առանց հարցնելու մտնեմ...

Ակվարիումը դեն կնետեինք, մոլորակի փոխարեն ծառ կկառուցեինք, ծառի վերևում` տախտակի վրա, կավիճով կգրեինք` Երկաթբետոն: Կապրեինք:

Դեն նետեք անհանգստությունը, հոգնությունն ու ցրտահարված լինելու զգացումը: Դատարկ ձեռքերով, բաց ուսերով նստեք իմ սենյակում:

Հանսը չգունատվեց, չդողած, աչքերը դուրս չպրծան, կոկորդից անհասկանալի հնչյուններ չարտաբերեց, չհարձակվեց բժշկի վրա` նրան ճանկռտելու:

Դուք` սուր ու ծակծկված թմրաբեր ծաղիկների անտառ Ես` սուր ու ծակծկան թմրաբեր ծաղիկ Տարբերությունը` կանաչ ու անանցանելի լիաների վրա բնակվող..

Նոստալգիկ պատմվածք մանկությանս սիրելի տան, կարոտի ու ժամանակի հավերժության մասին։